De oloid is een geometrisch lichaam dat werd uitgevonden door de Zwitserse uitvinder, wiskundige en kunstenaar Paul Schatz.
​
De oloid wordt gekenmerkt door de tuimelende beweging waarmee hij zich, afwikkelend over zijn gehele eigen oppervlakte, voortbeweegt over een plat vlak. Bij het rollen is de lengte van de contactlijn constant.
Aan de basis van de uitvinding van de oloid lag Schatz' ontdekking van de inversie van regelmatige veelvlakken, de kubus in het bijzonder.
Later bleek ook de praktische waarde van de oloid, toen bleek dat de vorm een bijzonder efficiënt hulpmiddel was bij het mengen van vloeistoffen. Van deze toepassing wordt bijvoorbeeld gebruikgemaakt binnen het proces van waterzuivering.
​
Bron: Wikipedia
Oloid
Zie afbeelding:
Gegeven zijn twee cirkels in twee onderling loodrechte vlakken, zo dat het middelpunt van C1 op C2 ligt en omgekeerd. C1 is de cirkel in het XY-vlak met vergelijking , en C2 is de cirkel in het YZ-vlak .
De oloid is een kunstwerk van Paul Schatz. Paul Schatz werd op 22 december 1898 in Konstanz geboren.
In de eerste wereldoorlog werd hij als radio operator naar het Westfront gestuurd. Hij overleefde de oorlog en ging na de oorlog in Munchen wiskunde, techniek en filosofie studeren. Echter zijn ervaringen in de oorlog brachten hem ertoe zijn artistieke talent te ontwikkelen.
Tussen 1924 en 1929 werkte hij als beeldhouwer in zijn eigen atelier aan het Bodenmeer. De ontdekking van de mogelijkheid om willekeurige wiskundige lichamen binnenste buiten te kunnen keren (1929) voerde Schatz terug naar de techniek. Tussen 1927 en 1979 (zijn jaar van overlijden) schreef hij verschillende patenten op zijn naam.
Het patent van de oloid (Schweizer Patent 500.000) stamt uit 1933.
​
Bron: Swier Garst
Paul Schatz
