Zo af en toe ...

Al enige tijd geleden begon de kriebel. Eerst een keertje met collega's, daarna eens met een beginnersgroepje, maar dan beland je in een groep van mensen  waarvan er een aantal al vaker zijn geweest. Of ik mee wil? Ja natuurlijk. Een belevenis die doorgaans slechts een uur duurt, maar waar je wel wordt uitgedaagd om te puzzelen. Puzzelen onder druk wel te verstaan, want we hebben maar 60 minuten om alle puzzels op te lossen. Je raadt het al: een escape room.

Inmiddels ben ik uit aardig wat escape rooms ontsnapt. En tja, een enkele ook niet op tijd gered om de puzzels allemaal op te lossen binnen de tijd. Er zijn kamers waar je vooral hangslotjes moet openen, telkens weer verder zoekend naar de sleutel van het volgende slotje. Maar er zijn inmiddels ook steeds meer kamers waar technologie wordt ingezet, zodat je alleen verder kunt nadat je het juiste aantal handen op de juiste plekken op de kastdeur hebt gehouden. En wat dacht je van de kamer waar een van ons in een dwangbuis werd vastgezet.

Waarbij het laatst wel even schrikken was. We hadden al aardig wat verschillende puzzels opgelost, verschillende ruimtes door gekropen en gelopen toen er een deur openging naar de volgende ruimte....met water. We staan met een groepje van 5 personen op een rooster van net 2 vierkante meter. En voor ons, is er alleen maar water. Aan de muren is een randje hout bevestigd met daar boven een touw. Zigzaggend van de linker naar de rechter muur loopt het touw van ons weg. Langs dat touw moet er een sleutel worden meegenomen naar het einde van de ruimte, links om de hoek. De eerste van de groep neemt de sleutel in de hand, hij gaat voorzichtig op het randje staan en beweegt zich stapje voor stapje naar voren. Terwijl de eerste van de groep de hoek om verdwijnt begint de tweede te lopen. met de voeten langs de muren en oplettend om niet te struikelen over het touw dat overdwars loopt.

Al toen ik de eerste weg zag gaan, bedacht ik me dat dit niet zou gaan werken met mijn schoenen met een hakje. Die deed ik alvast uit. Met mijn sokken in mijn broekzak en schoenen in de hand ging ook ik over het randje langs de muur. . Tot ik bij het einde kwam.... op het moment dat ik op het plateau wil stappen, blijkt het nu glad te zijn van al het water van de vier personen voor me, ik uit glijd. Ik kom eerst met een voet in het water terecht. Omdat het dieper is dan ik dacht, moet ik om mijn evenwicht te bewaren ook mijn andere voet neerzetten...in het water.

Gelukkig duurt het niet lang voor we weten te ontsnappen uit de kamer. Aan de andere kant van de laatste deur staat de host me al op te wachten met een handdoek. Ze maken het niet vaak mee, maar zo af en toe ...